Zanieczyszczone powietrze najbardziej szkodzi dzieciom

Zgodnie z raportem “Czyste powietrze dla dzieci” przygotowanym przez UNICEF, dzieci są bardziej wrażliwe na zanieczyszczenia powietrza niż dorośli. Co zatem mogą zrobić ich rodzice i opiekunowie, aby zminimalizować wpływ wdychania brudnego powietrza?

Dzieci mają delikatniejszy i bardziej czuły układ oddechowy, który cały czas się rozwija. Aby to zobrazować, można porównać liczbę pęcherzyków płucnych u noworodka (24 mln)  z liczbą pęcherzyków u 4-latka (ponad 257 mln!). 

Dzieci oddychające zanieczyszczonym powietrzem są bardziej narażone na nieprawidłowy rozwój płuc. Zahamowany zostaje przyrost pęcherzyków, a tym samym zmniejsza się pojemność oddechowa. Dzieci są wtedy mniej odporne na zakażenia i częściej chorują. Prowadzi to do niekończących się infekcji, zapaleń, alergii, astmy, chorób o podłożu autoimmunologicznym i innych chorób przewlekłych. 

Ciągłe przebywanie w miejscach z zanieczyszczonym powietrzem, sprawia, że we krwi występuje niedostateczna ilość tlenu. Niedotlenienie organizmu wpływa na rozwój systemu hormonalnego. Skutkami niedotlenienia są opóźnienia w rozwoju psychofizycznym, zaburzona koncentracja, obniżony poziom inteligencji, występowanie stanów lękowych i depresja. Ma to wpływ na późniejsze życie dziecka, jego relacje społeczne, a nawet opóźniony start w dorosłość.

Systemowe kierunki działań

Wnioski są oczywiste: zanieczyszczone powietrze jest szczególnie szkodliwe dla dzieci, a zmniejszenie poziomu zanieczyszczeń przyczyni się do poprawy ich zdrowia i zapewni lepszą jakość życia.

Dlatego celem dorosłych powinno być podejmowanie wzmożonych, długoterminowych działań, które poprawią jakość powietrza i uchronią dzieci przed przebywaniem w środowisku, gdzie normy jego jakości są przekroczone.

Mieszkańcy mogą podejmować walkę z zanieczyszczonym powietrzem na dwa sposoby: wymagać systemowych, odgórnych zmian oraz wprowadzić zmiany w życiu prywatnym.

Systemowe kierunki działań:

  • Walka z zanieczyszczeniem powietrza. Działania powinny obejmować różne poziomy inicjatyw, od rządowych po lokalne. Wskazywać zalety redukcji konsumpcji paliw kopalnych z jednoczesnymi inwestycjami w odnawialne, nieemisyjne źródła energii. W życiu codziennym oznacza to też zmniejszenie emisji z transportu (szczególnie samochodów) oraz wymianę systemów ogrzewania i chłodzenia w domach na niskoemisyjne.
  • Ochrona dzieci przed ekspozycją na zanieczyszczenia, szczególnie w miejscach, gdzie koncentracja smogu jest duża. Dzieci powinny być jak najdalej od wszystkiego, co może szkodzić ich układom oddechowym. Szkoły, przedszkola, place zabaw, osiedla dla młodych rodzin powinny być budowane z dala od źródeł zanieczyszczeń: fabryk, arterii komunikacyjnych i składowisk śmieci. W domach i miejscach, gdzie przebywają dzieci (szkoły, przedszkola) należy instalować sprawne systemy monitorujące jakość powietrza oraz systemy wentylujące i filtrujące.
  • Kampanie prozdrowotne – ukierunkowane na wzmożoną ochronę przed skutkami wdychania złej jakości powietrza oraz informujące o zagrożeniach dla zdrowia i życia dzieci w związku z coraz bardziej zanieczyszczonym powietrzem. Dzieci powinny być objęte systemem opieki w zakresie prewencji i szybkiego wykrywania chorób układu oddechowego. Natomiast w sytuacjach, gdy choroby te już są zdiagnozowane – systemem skutecznego leczenia i zapobiegania komplikacjom pochorobowym.
  • Usprawnianie systemu monitorowania i badań nad wpływem zanieczyszczenia powietrza na zdrowie dzieci. Im większą wiedzą będzie dysponowało społeczeństwo, tym łatwiej będzie podwyższać standardy, stanowić bardziej restrykcyjne regulacje prawne i wspólnie działać, dla poprawy jakość powietrza.

Indywidualne działania

Co możemy  zrobić jako dorośli – rodzice, opiekunowie, nauczyciele, dyrektorzy placówek szkolnych i inni odpowiedzialni za dzieci, aby zminimalizować skutki zanieczyszczonego powietrza, którym oddychają?

  • Należy zwiększyć wysiłki, aby w domach, szkołach, przedszkolach, budynkach publicznych, biurach, zakładach pracy wymienić instalacje grzewcze na takie, które nie emitują szkodliwych pyłów, a docelowo także  dwutlenku węgla.
  • W budynkach, w których przebywają dzieci należy zainstalować systemy monitoringu i kontroli jakości powietrza oraz filtrów i wentylatorów, aby szybko i skutecznie oczyszczać powietrze, gdy poziom smogu się zwiększa.
  • Częściej korzystać z transportu publicznego i elektromobilności zamiast z prywatnych samochodów, dzięki temu poziom emisji z transportu będzie stopniowo spadał.
  • Brać aktywny udział w kampaniach informujących o szkodliwości smogu i skutkach,  jakie zanieczyszczone powietrze powoduje u dzieci. 
  • Chronić dzieci przed tzw. „biernym paleniem tytoniu”. Nie należy palić papierosów w ich obecności.
  • Lobbować za planowaniem urbanistycznym które uwzględnia lokalizację szkół, przedszkoli, placów zabaw, osiedli dla młodych rodzin w miejscach oddalonych od intensywnej emisji zanieczyszczeń,  w tym od dróg.
  • Żądać łatwego i bezpłatnego dostępu do usług medycznych dla dzieci chorych na choroby, które są skutkiem złej jakości powietrza, takich jak astma, alergie, choroby układu oddechowego.
  • Podczas przebywania w miejscach o dużej koncentracji zanieczyszczeń, należy pamiętać o nakładaniu maski antysmogowej, przebadanej i zatwierdzonej przez Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów.
  • Wywierać wpływ na rządzących, aby ochrona dzieci i ich prawo do czystego powietrza było uwzględniane i systemowo brane pod uwagę w dyskusjach, debatach i  negocjacjach politycznych.
Skip to content